In Memoriam Monique de Heij
Monique de Heij 23 juni 1959 – 7 november 2017
Op 7 november 2017 is Monique overleden aan een chronische vorm van Q koorts die ze in 2007 in Herpen heeft opgelopen. Het was het tragische eindpunt van een 10 jaar lang durend aftakelingsproces. Ze werd 58 jaar.
Monique is tot het bittere eind met haar cliënten/vragers in de weer is geweest. Hen laten schieten? “Je laat geen cliënten in de steek, alleen als het niet anders kan”. Ze droomde van een eigen groots opgezet instituut voor psychiatrische patiënten. Waar Helpers zouden werken in de geest van het gedachtengoed uit het boek Bestaansleegte. Er stond een tweede boek op stapel. Een praktijkverslag over hoe een therapieproces kan verlopen. Een van haar cliënten, een waar schrijverstalent, zou daarin verslag doen van haar ervaringen. Ingebed en toegelicht vanuit een uitgewerkte theorie uit het boek bestaansleegte. Gefnuikte toekomstplannen allemaal.
Maar het tekent Monique die al vroeg nadacht over innerlijke leegte, wat het is, hoe het ontstaat en hoe het overwonnen kan worden. “Het is een proces dat in mijn kinderjaren is begonnen, vanaf het moment dat mijn moeder een eetstoornis en alcoholprobleem ontwikkelde- wat achteraf gezien een omslag in mijn leven betekende. Zodoende heeft al vroeg in mijn leven het beeld van psychische nood grote invloed op me gehad. Samen met mijn ervaringen als hulpverlener leidde dit tot een andere kijk op psychische verstoringen. Met het boek bestaansleegte wil ik stilstaan en aandacht geven aan de eenzaamheid die mensen in geestelijke nood kunnen ervaren in de leegte van het bestaan. Een bestaan waarin hoop en vertrouwen verdampen door gebrek aan voldoende steun en vervreemding van zichzelf (citaat uit voorwoord boek bestaansleegte)”.
Een andere belangrijke ervaring voor Monique was haar nabij-doodervaring. Ze schrijft er uitgebreid over in het boek bestaansleegte waaronder het volgende citaat “Ik denk dat het loslaten van je persoonlijkheid de moeilijkste opdracht van het leven is. Een moment waarin je alle kracht en alle energie gebruikt om je zelfgevoel vast te kunnen houden. Alsof je in een brandend huis je laatste herinneringen nog bij elkaar zoekt en wilt meenemen. Je vecht niet tegen de dood, maar je vecht om behoud van je zelfgevoel. Je vecht om je zelfgevoel, omdat je daarmee als mens mocht bestaan. In de dood en de Oerleegte hoeft dat niet meer. Je bestaat zonder zelfbesef. Je krijgt er iets moois voor terug zonder dat je dat bewust ervaart.”
En dat wens ik haar toe!
Jan Roozenburg (echtgenoot van Monique)
In memoriam Monique de Heij 20 november 2017
Begin november is onverwacht Monique de Heij overleden. Zij was de auteur van het boek Bestaansleegte, dat in 2013 bij Uitgeverij Eburon verscheen.
In dit boek liet Monique op indringende wijze zien wat de gevolgen zijn als, door omstandigheden, een kind er niet in slaagt zich te hechten. Ze maakte voelbaar wat er gebeurt wanneer een kind niet leert te leven vanuit zelfgevoel, maar alleen maar weet te overleven door patronen. Deze patronen verhullen een afwezigheid van echt gevoel voor de buitenwereld, de anderen en voor zichzelf, een toestand die ze treffend omschreef met het begrip bestaansleegte.
Het boek was haar levenswerk. Hierin vatte ze haar persoonlijke ervaringen en professionele inzichten samen in een onconventionele en inspirerende benadering van psychische hulpverlening. Ze stelde dat een relatie tussen therapeut en hulpvrager niet gebaseerd moet zijn op distantie maar juist gericht zou moeten zijn op verbinding. In het boek noemt zij een aantal voorbeelden, die lieten zien hoe zij deze methode met succes toepaste in haar Praktijk voor Integratieve Psychotherapie en Trainingen in Delft.
Haar boek Bestaansleegte riep bij veel lezers reacties op van herkenning. Met het boek heeft Monique veel mensen bereikt en op weg geholpen. Het afgelopen jaar werkte ze aan een vervolg, Bestaansleegte belicht. Dit nieuwe boek heeft ze helaas niet kunnen voltooien.
